Ég hlakka til sumarsins!

Mars-mánuður er ekki einu sinni hálfnaður og strax er ég farinn að hlakka til loka tímabilsins. Ástandið á mínu ástkæra félagi er nú heldur betur ljótt og tímabilið verið afar erfitt og leiðinlegt. Ég elska ekkert meira en að horfa á liðið mitt spila og get yfirleitt ekki beðið eftir næsta leik – þá tilfinningu hef ég því miður fengið lítið af í vetur.  
Alltaf fyrir leik verð ég bjartsýnn og hugsa með mér hversu stór sigurinn verður í dag. Auðvitað enda ekki allir leikir með sigri en það var samt alltaf möguleiki. Undanfarnar vikur á mánuði þá hef ég hins vegar fengið skelfilegar tilfinningar fyrir leiki og hugsað með mér hversu stórt tapið verði þann dag.
 
Ég reyni alltaf að líta á björtu hliðarnar í flest öllum málum og hef alltaf reynt að finna ljósu punktana í þessum tapleikjum liðsins, það hefur hins vegar verið hin mesta þolraun því þeir eru yfirleitt af afar skornum skammti.
 
Eftir hvern tapleik þar sem maður hefur eytt 90 mínútum af lífi sínu, stundum meira, í að horfa á dapurt og huglaust Liverpool lið kemur stjórinn Rafa Benítez fram í sviðsljósið og hrósar leikmönnum sínum fyrir að sýna stíganda frá síðasta leik og hælir hugarfari leikmannana. Seriously? – Það eru afar fáir leikmenn liðsins sem ég get hrósað fyrir að sýna baráttu og hugarfar sigurvegara í flestum leikjum liðsins.
 
Maður hefur séð fyrirliðann sjálfan, Steven Gerrard, með hausinn langt fyrir neðan axlir og pirringurinn leynir sér ekki. Fernando Torres bölvar dómaranum á ensku og spænsku, hristir hausinn og situr í grasinu. Varnarmennirnir og Jose Reina benda hver á annan þegar liðið fær á sig mark, og leikmenn almennt gefast upp þegar eitthvað tekst ekki hjá þeim. Þetta hefur einkennt liðið gífurlega. Ég get nú ekki trúað því að þetta sé það sem Rafa sækist eftir í sínum mönnum. Þetta hefur ekki verið alltaf svona, en í heildina séð er þetta andrúmsloftið sem maður sér á vellinum.
 
Þetta hugarfar og andrúmsloft sem mér hefur alltaf fundist ríkja í kringum félagið virðist vera týnt og tröllum gefið. Ég hef alltaf verið stoltur af því að vera stuðningsmaður liðs sem gefst ekki upp þó staðan sé ómöguleg og stig eða leikir tapast en alltaf sá maður baráttu og hug í leikmönnum liðsins. Ég veit ekki með aðra en ekki hef ég tekið mikið eftir því í vetur.
 
Hugarfar leikmanna er ekki eina áhyggjumálið, þetta er út um allt í félaginu. Rafa er orðinn hundleiðinlegur í fjölmiðlum, sýnandi hroka og kennir öllum nema sér og liði sínu um slæmt gengi – ekki bætir upp þegar hann sest með krosslagðar hendur, skeifu á vörunum og þungar augnbrýr þegar liðið fær á sig mörk. Stuðningsmenn liðsins sem maður hefur tekið eftir á leikjum liðsins eru því miður frekar daufur í því, að mér virðist allavega, að hvetja sitt lið áfram og virðist allt púðrið fara í að reyna að hrekja eigendurna í burtu.
 
Þessi mótmælandasamtök stuðningsmanna, Spirit of Shankly, eru nú ekki að gera það gott að mínu mati. Auðvitað hafa allir rétt á að vera á móti eigendum liðsins og allt það en þeir vinna hörðum höndum að því að reyna að fá eigendurna til að selja félagið. Hvernig geta menn búist við að eigendurnir geti selt félagið þegar mótmæli, niðrandi söngvar og ég veit ekki hvað er fyrir og eftir hvern einasta leik liðsins. Ég yrði alla vega ekki spenntur við að kaupa fyrirtæki eða félag þar sem að andrúmsloftið er svona.
 
Eigendurnir eru að reyna að selja félagið eða einhvern hlut af því og heyrast stöðugt einhverjar fréttir af áhugasömum aðilum en svo virðist það fjara út. Ég svo sem ljái ekki hugsanlegum kaupendum að hætta við þegar þeir sjá þessi mótmæli og neikvæðni í kringum félagið.
 
Menn hafa allir sínar mismunandi skoðanir á því hvaðan þessi neikvæðni kemur í liðið. Einhverjir líta á að lykilmenn liðsins séu að smita neikvæðu hugarfari til annara leikmanna, aðrir segja að Rafa smiti út frá sér, aðrir kenna eigendunum um og allt þar á milli. Kanski er þetta fleiri en ein ástæða og kanski er ekkert af þessu ástæðan.
 
Ég hef mínar hugmyndir um af hverju þetta er svona, það þurfa ekki allir að vera sammála þeim. Ég tel að Rafa sé búinn að missa virðingu einhverja leikmanna liðsins og þá einna helst Steven Gerrard. Það leiðir það af sér að Gerrard, sem er fyrirliði og lykilmaður liðsins, fer að sýna neikvæðna hegðun og er ekki með hausinn rétt stilltann, það leiðir svo yfir til annara leikmanna liðsins. Þegar fyrirliðinn virðist gefast upp, þá fara allir að gefast upp.
 
Hvað er þá til ráða? – Það væri hægt að ráða nýjan stjóra í stað Rafa, selja Gerrard og fleiri neiðkvæða leikmenn eða reyna að laga ástandið á milli stjórans og leikmannana. Engin af þessum leiðum yrði auðveld að mínu mati.
 
Selji Liverpool Gerrard, sem fengist líklega hátt í 30 milljónir fyrir þá kæmi auðvitað góður peningur í kassann. Aftur á móti þá missir félagið uppaldan heimsklassaleikmann og fyrirliða sinn. Það gæti auðvitað skilið eftir sig stórt skarð í liðinu, stærra en það sem Alonso skildi eftir sig. Hins vegar eins og Gerrard hefur spilað á þessari leiktíð þá yrði góður díll að fá 30 milljónir fyrir hann í sumar – nái hann sér aftur á móti á strik undir lok tímabils er hann ómetanlegur fyrir liðið. Svo ef að hann verður seldur gætu aðrir leikmenn á borð við Fernando Torres, Javier Mascherano og fleiri orðið ósáttir við sölu á einum öflugasta leikmanni liðsins og viljað út.
 
Verði Rafa skipt út, sem ég er orðinn opinn fyrir, verður auðvitað að finna nýjan stjóra. Nýr stjóri kemur með nýjar hugmyndir sem þeim leikmönnum sem fyrir eru lýst kanski ekki vel á og vilja burt. Þá þarf stjórinn að stokka upp í leikmannahópi sínum og þá gæti næsta tímabil eftir farið í skoðun á liðinu og jafnvel orðið verr en slæmt tímabil sem varð árið áður. Einnig gætu ákveðnir leikmenn orðið ósáttir með stjóraskiptin og viljað burt vegna þeirra - þetta viðhorf finnst mér algjör ófagmennska hjá leikmönnum sem eru samningsbundnir félaginu en ekki stjóranum. Einnig gæti þetta haft í för með sér miklar breytingar á þjálfarateyminu og jafnvel gæti öll vinan sem hefur verið lögð í unglingastarfið runnið út í sandinn.

Hvort sem að Rafa verði stjóri Liverpool á næstu leiktíð eða ekki þá er alveg ljóst að styrkja verður leikmannahóp liðsins töluvert. Margar stöður liðsins eru vel mannaðar og byrjunarlið liðsins er afar sterkt að mínu mati. Hins vegar má alltaf bæta byrjunarliðið og varamannabekkurinn þarf töluverða styrkingu.

Það er tvennt sem ég vil sjá verða keypt í sumar. Í fyrra lagi þá eru það svona suður-amerískir, suður-evrópskir léttleikandi leikmenn; myndi ekki hata að fá leikmenn á borð við Juan Mata og Arda Turan. Í öðru lagi myndi ég virkilega vilja sjá fleiri enska gæðaleikmenn í herbúðum Liverpool á næstu leiktíð. Joe Cole, Ryan Shawcross, David Bentley, Kevin Nolan, James Milner, Agbonlahor, Ashley Young, Bobby Zamora, Leon Osman, Gary Cahill, Darren Bent, Matthew Upson, Scott Parker, Carlton Cole, Matty Taylor, Mark Davies, Scott Dann, Richard Stearman, Wayne Bridge og Sylvan Ebanks-Blake eru allt enskir leikmenn sem gætu komið með aukin ensk gæði og enska baráttu í lið Liverpool (auðvitað væri hægt að telja upp Defoe, SWP, Lennon og fleiri sem myndu eiga fast sæti í liðinu) - eitthvað sem að mínu mati skortir.

Einhverra breytinga er þörf og bíð ég spenntur eftir því að sjá hvaða breytingar munu eiga sér stað í sumar. Ég vona að ég lifi af þessar vikur sem eftir eruaf þessari leiktíð og vona að þær verði betri en þær sem við höfum þurft að þola í vetur.